Simit Sarayındaki Rezalet -,-

Bugün sizinle bir anıyı paylaşacağım. Arkadaşlarımla yaşadığım Simit Sarayındaki Rezalet.

Ben ve iki arkadaşım simit sarayına oturmaya gitmiştik. Tabi o zamanlar Kore dizilerine yeni yeni merak salmıştık ve nerede Koreli görsek hareket ve davranışlarımızla kendimizi belli ediyorduk.

Simit sarayında erasmus öğrencileri olduklarını tahmin ettiğim üç Koreliyle karşılaştık. Tabi Koreli olduklarını anlayabilmek için konuşmalarına dikkat ettik. Sonra baktık kelimeleri uzata uzata konuşuyorlar falan anladık ki Koreliler.

Onlarla konuşmak istiyorduk. Ancak acayip derece de cesaret yoksunu olduğumuzdan ve küçük düşmekten korktuğumuzdan dikkatli davranmaya karar verdik ve sonuçta konuşamadan ayrılmak zorunda kaldık.

Ayrılmadan önce aramızda -onları gördükten sonra tabi- Kore lafları geçmeye başladı. Birbirimize konuşabilmek için cesaret verici konuşmalar yaparken arkadaşım yüksek sesle Kore dedi. Bu da dikkatlerini çekmemize neden oldu, hiç de istemediğimiz bir şekilde.

Ben de arkadaşıma ''Yanlarına gidip annyeonghaseyo de'' diyerek akıl vermeye çalışırken -zannedersem biraz yüksek sesle söylemişim- duydular ve daha da dikkat çekmemize sebep oldu.

Biz dikkat çekmeyelim falan derken gördüğünüz üzere ters tepti her şey.

Birkaç dakika ne yapacağımızı bilemedik ve kahkahalarla gülmeye başladık. Ardından usulca (!) simit sarayından ayrıldık. Kendimi benden yaşlarca küçük ergen fanlar gibi hissettim.

Şuan bu yazıyı yazarken ne kadar kızardığımı ve utandığımı tahmin dahi edemezsiniz :)) Okurken o kadar mühim değil gibi durabilir ama siz bir de orada olacaktınız. Aman aman evlerden ırak. Çok utanç vericiydi.

Peki bu anıdan biz ne mi çıkarttık? Asla bir Korelinin yanında -aaaa bunlar Korelii, deme!!! Ufo görmüş masum köylü misali oldu biraz.

Olayın özlü sözü: Seviyorsan git konuş bence...